از طریق آسیاب مرطوب و فرایندهای فیزیکی مختلف، فیبر، جوانه، پروتئین و شیر نشاسته با خلوص بالا از یکدیگر جدا شده و شیرنشاسته تولیدی طی فرآیند هیدرولیز اسیدی به شربت گلوکز تبدیل می‌شود. شربت گلوکز تولیدی حاوی مقادیر مختلفی از گلوکز، مالتوز و سایر چند قندی‌ها (الیگوساکاریدها) می‌باشد. اصطلاح معادل دکستروز یا DE به عنوان نشانه‌ای از میزان پیشرفت فرآیند هیدرولیز و تبدیل نشاسته به دکستروز در نظر گرفته می‌شود. نشاسته دارای مقدار DE صفر است، در حالی که دکستروز؛ محصول نهایی هیدرولیز نشاسته دارای مقدار DE 100 است. DE معیاری از کل قندهای احیا کننده موجود در شربت گلوکز است ولی نشان دهنده مقدار دکستروز در شربت نمی‌باشد و مقدار دکستروز موجود در یک شربت همراه با سایر قندها را می‌توان با استفاده از دستگاه HPLC (کروماتوگرافی مایع با کارآیی بالا) تعیین کرد. گلوکز اغلب به همراه ساکارز، دکستروز یا شربت فروکتوز مصرف می‌گردد. طیف وسیعی از محصولات این شربت با درجه هیدرولیز (معادل DE) متفاوت به صورت سفارشی تهیه می گردد. مانند شربت گلوکز DE42، DE45 و DE60